Ruim een jaar geleden kochten wij een stukje bos, aangrenzend aan onze huiskavel in Sandebuur. Ik zeg bos, want er staan veel bomen, vooral veel naaldbomen. Allerlei soorten en de meeste zijn erg groot. In het verleden werd dit bos dan ook gebruikt als productiebos, de vorige eigenaren verkochten tegen de Kerstdagen de mooiste kerstbomen aan mensen uit de omgeving, zó uit de verse grond. 

Inmiddels zijn de bomen echter zo groot dat dat niet meer haalbaar is. Afgelopen december hebben wij nog wel een boom gekapt van dit gebied, om buiten neer te zetten voor tijdens de december afhaaldag. Het plan was deze boom daarna een kopje kleiner te maken om vervolgens binnen als kerstboom op te kunnen tuigen. Maar de boom was simpelweg te kaal en te fors daarvoor. Dus uiteindelijk kochten we toch maar een boom in Roden. Enigszins ironisch, gezien alle dennebomen die we hebben, maar het was niet anders.

In de zomer hebben we een deel van het totale perceel al flink onder handen genomen: we kozen ervoor een deel opener te maken. Er was heel veel ruige groei en veel bomen waren niet meer gezond en/of te groot en het was te gesloten. Daar hebben we veel weggehaald, om alleen de berken te laten staan. In het andere deel lieten we de naaldbomen wel staan. Zo hebben we er een mooi, gevarieerd geheel van gemaakt, waar ook onze Schoonebeeker schapen en koeien al veel van hebben kunnen genieten. 

Maar wat verder heel mooi is, is dat we zien en horen dat er volop leven (terug)komt, leven dat voor ons beheer van het terrein afwezig was. We hebben al meerdere keren de Groene Specht gespot. Nu er meer ruimte is, maar nog wél voldoende beschutting en bomen, heeft deze vogel weer een geschikt leefgebied gevonden, in onze achtertuin!

Dat vinden we heel leuk, het maakt ons nog gemotiveerder om met oog voor natuurwaarden beheer toe te passen. Al met al gaat er veel tijd in zitten, we hebben namelijk al heel wat hectares te beheren, maar het zien van resultaat werkt bijzonder inspirerend!

En wat ook heel leuk is aan ons bosje? De kinderen kunnen er heerlijk spelen. We hebben er een heuse indianenhut gebouwd, van takken. Hier spelen onze dochters en vriendjes/vriendinnetjes met veel plezier. Ook leven er veel uilen in het bos, dit is vooral te zien aan de vele uilenballen die de kinderen vinden onder de bomen. 

Vieze schoenen, wilde haren, rode wangen, bijzondere vondsten, plezier en vrijheid. Wat wil een kind nog meer?